بانک پی دی اف

با 10-12 جلسه هیچ کس راننده نمیشه.با 20 جلسه هم همین طور. ممارست و تمرین مهمترین کلید یادگیریه. توصیه من به شما اینه که در طول کلاس های عملی فقط دقت عمل خودتون رو بالا ببرید. به فکر سرعت انجام کار نباشید. کند اما درست انجاکم دادن، بهتر از تند اما غلط انجام دادنه! 100% دقت و 20% سرعت در رانندگی رو در کلاس های عملی کسب کنید. روز امتحان هم فقط به یک چیز کار دارن: دقت دقت دقت!

از مربیتون تا می تونید یاد بگیرید.نکته هاش ور بخاطر بسپارید.هول نکنید.خبری نیست! همه اولش مبتدی بودن و هیچکس ذاتاً راننده دنیا نیومده! پس با اعتماد به نفس عمل کنید. به خاطر داشته باشید که عادت های رانندگی ما از کلاس های عملی ما شروع به شکل گرفتن می کنه. پس سعی کنید عادات غلط رو حتماً اصلاح کنید و کارهای درست رو هرچند هم که اولش سخت باشه، یاد بگیرید. نگه داشتن زیادی کلاچ، بد گرفتن فرمان، دنده عوض کردن نادرست و صدا دار( آب میوه گیری :d )، خورده خورده پیچیدن فرمان در دور یک فرمان( بجای پیچیدن اون از بالا و بصورت پیوسته)، شروع حرکت با دنده 2 و عوض نکردن دنده در سرعت های مناسب و ... همه عادت های بسیار بدی هستند. پارک دوبل با سر هم که شاهکار به تمام معناست!!!

هیچ وقت این روند رو ادامه ندید.بعد ها این عادت ها تثبیت میشن و از بین بردنشون نیازمند هزینه و زمان زیاد و تحمل کردن رفتارهای ناشایست دیگر راننده هاست. در همین دوره عملی خوب یاد بگیرید و بد ها رو از یاد ببرید و این جمله رو آویزه ی گوشتون کنید: " گواهینامه فقط یک بچه میمون تو یه تیکه پلاستیکه". همینو بس! اون چیزی که این بچه میمون رو آدم می کنه، رانندگی درسته. وگرنه این همه آدم که گواهینامه دارند و هر روز جریمه، هر روز تصادف، پارکینگ، فحش، دعوا، استرس ... بماند.

نگران کلاس های اضافه هم نباشید. هر چقدر می تونید کلاس اضافه بگیرید.انقدر که مسلط بشید و بعد از دریافت گواهینامه، خانواده جرأت دادن ماشین دلبندشون به شما رو داشته باشند! حداقل برای تمرین! اون هم با حضور خودشون